Ամբողջ Հայաստանի, Վրաստանի ու Պարսկաստանի մեջ չկա այնքան բարեբեր երկիր, ինչպիսին Ղարաբաղն է, ուր մեկ ֆունտ սերմից արտադրվում է 110 ֆունտ ցորեն:

Թուրքական իշխանություններն Աղբյուր Սերոբին վերացնելու համար չհամարձակվեցին առճակատ փորձ անել նրան գերեվարելու և վերացնելու համար։ Նրանք դիմեցին թունավորելու զազրելի միջոցին։ Սերոբին թունավորելու հայրենադավ գործը հանձն Է առնում Խալիլի ոսկիների փայլից շլացած Գեղաշենցի Ավեն։

Կգա մի օր, ու դու կհասկանաս, որ ուրիշի ցավ չկա, կա տիեզերական ցավին անհաղորդ հոգի, որ նույնն է, ինչ դիակն անձրևի տակ։

Ավետիք Իսահակյանի մասին հուշերը բացահայտում են նրա մարդկային դրական հատկանիշները, անկեղծությունն ու նուրբ հումորը։

Ինչը սորոսնյային վատ է, հային լավ է։ «Թութիի տիկնիկներ» հաղորդման արձագանքներն եմ նայում դրանց էջերում. «Սորոսի տիկնիկները» չեն ուզում «Թութիի տիկնիկ» պիտակավորվել՝ բրենդի հարց է։ Մանիպուլյացիա, ապատեղեկատվություն ,փաստերի կամային մեկնաբանում՝ այսպես են բնութագրում էդ հաղորդումը։

Համալսարանի մի պրոֆեսոր հարց տվեց իր ուսանողներին. -Արդյոք այն ամենը, ինչ գոյություն ունի, ստեղծված է Աստծո՞ կողմից: Մի ուսանող համարձակորեն պատասխանեց. -Այո:

Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, Դարվի՜ն, զուր անցավ ողջ կյանքդ, քո թեորիան չիրականացավ։ «Գոյության կռիվդ» սուտ բան է եղել։

«Եթե ռուսները արտաքսվեն Կովկասյան շղթայի այն կողմը, և մենք մնանք հաղթական Թուրքիայի և մուսավաթական Ադրբեջանի արանքում, ունենալով կողքներիս ազգայնական-մենշևիկյան Վրաստանը, որը, ռուսների ահից ու իր սեփական գոյությունը ապահովելու համար, պիտի աշխատի ամեն կերպ հաճո լինի թուրքերին… ՈՒրիշ խոսքով՝ նորից պիտի հաստատվի այն դրությունը, որ գոյություն ուներ 1918-20 թվականներին, մի անտանելի դրություն, որի մեջ խեղդվում էր Հայաստանը և որից նրան փրկեց միմիայն ռուսների վերադարձը: Ահա հեռանկարները»։

Մասնագետները հերքում են առասպելն այն մասին, թե սուրճը վնասակար է սրտանոթային համակարգի հիվանդություններով տառապող իշխանավորների և նրանց հարազատների համար։ Նրանք խորհուրդ են տալիս սուրճից հրաժարվել նրանց, ովքեր ունեն, օրինակ, թրթռացող առիթմիա իշխանությունը կորցնելու վախից։

«Ախպար» ասացինք, մեզնից չափառեցինք, կոմունիզմի «վեհ գործը» չվստահեցինք, մեզ հատուկ բռիությամբ ոտնակոխ արինք նրանց ռոմանտիկ հայրենասիրությունը: Մի խոսքով, թքեցինք մեր եղբայրների հոգու մեջ: Նույն հողի վրա ապրելով՝ հաջողացրինք էլի «փշալար» քաշել մեր միջև ու նրանց սարքել երկրորդ սորտի խորհրդային քաղաքացի: Ազգավնաս մի փշալար էլ ավելի վաղ էինք քաշել: